Vrije val, over dementie, dood en liefde

Vrije val, over dementie, dood en liefde

16,00 (incl. btw)

De meeste boeken over dementie zijn geschreven door mensen die beroepsmatig met dementie te maken krijgen, kinderen waarvan vader of moeder in een verpleeghuis woont, of een partner die achteraf gebeurtenissen opschrijft die hij of zij zich herinnert.

Dat dit een heel ander beeld geeft dan het ‘realtime’ verloop in een thuissituatie, bewijst het boek Vrije val van Marijke Boin uit Haren, waarin ze beschrijft hoe haar partner ‘ten onder gaat’ aan dementie. Haar persoonlijke verhaal laat zien hoe het er werkelijk aan toe gaat in de dagelijkse werkelijkheid, waaruit je niet kunt ontsnappen door de deur achter je dicht te trekken en de zorg aan anderen over te laten. De lezer krijgt een ‘kijkje achter de voordeur’ dat zijn weerga niet kent; de dagelijkse praktijk, maar met de scherpe kantjes er nog aan. Pijnlijk duidelijk ook, wordt de rol van de falende verpleeghuiszorg en de totaal afwezige thuiszorg.

Artikelnummer: 61-BN9789079742134 Categorieën: , Tags: , ,

Extra informatie

Gewicht 415 g
Afmetingen 148 × 210 × 11 mm
ISBN

978 90 79742 134

Auteur

Marijke Boin (Haren)

Omvang

128 pagina's

Uitvoering

zwart/wit druk, genaaid gebrocheerd (softcover)

Verschijning

december 2017

Beschrijving

Over 20 jaar zal dementie doodsoorzaak nummer één zijn. De toenemende aandacht hiervoor zegt vooral iets over de groeiende zorg van het ‘grote publiek’ en de noodzaak meer te weten over de vraag: hoe gaan we om de steeds groter wordende groep mensen die lijdt aan deze ziekte?
Veel wordt hierover geschreven, bijna iedereen krijgt er mee te maken, van dichtbij of soms verder weg.

Marijke, de auteur van dit boek: “Ik was dit niet van plan, maar dit boek heeft zichzelf geschreven. Om de soms komische, soms schokkende rariteiten niet te vergeten ben ik de gebeurtenissen thuis gaan opschrijven. Vooral om niet te vergeten hoe ráár het allemaal was. Ook mijn eigen gevoelens van ongeduld, verbazing, ongeloof, irritatie, wanhoop en somberheid hebben een plek in dit verhaal. Maar ook: wat kan er anders zijn dan liefde… Ik kon dat niet onbenoemd laten.

Maar ik wil wel benadrukken: het gaat hier niet om mij! Ik zou het oprecht fijn vinden als mijn boek anderen, familieleden, maar juist ook werkenden in de zorg, nieuwe inzichten kan geven over hoe je zou moeten omgaan met mensen die lijden aan dementie, in welke vorm dan ook. Hoe belangrijk het is dat je je partner, vader, moeder, broer, zus of cliënt in zijn waarde laat en niet ‘wegzet’ als wilsonbekwaam, iemand die je niet meer serieus hoeft te nemen, omdat hij of zij ‘vergeetachtig is’.
En hoe belangrijk het is om niet bang te zijn: het leven komt zoals het komen moet.”

Enkele reacties van lezers:

“Ontroerend, interessant en ook spannend; hoe zou het aflopen? Dat is knap voor een verhaal in dagboekvorm.”

“Dit komt hard binnen’ en ‘indrukwekkend, kippevel.”

“Ik vond het ontroerend.”

“Ontzettend mooi, ben erg geraakt, mag ik het aan anderen laten lezen?”

Ga naar de bovenkant